Op 25 september vond in de Tweede Kamer, in de Vaste Commissie voor Volkshuisvesting en Wonen, een belangrijk gesprek plaats over de Wet Versterking Regie Volkshuisvesting. Het samenwerkingsverband Dakloosheid Voorbij was samen met andere belangenorganisaties uitgenodigd om met Kamerleden van VVD, PvdA-GroenLinks, NSC, ChristenUnie, BBB en PVV een Ronde Tafel Gesprek te voeren over de wet die er voor moet zorgen dat er voldoende woningen gebouwd worden en dat urgent woningzoekenden zoals dakloze mensen, sneller een woning kunnen krijgen.
Het werd een zeer interessante middag waarin veel aspecten rond bouwen en wonen werden besproken. Dakloosheid Voorbij! voelde zich door de uitnodiging van de Kamer gezien en erkend als vertegenwoordiger van dakloze mensen, een grote groep mensen die dagelijks veel te lijden heeft van de wooncrisis.
Bijna alle aanwezige belangenorganisaties, waaronder naast Dakloosheid Voorbij! ook de Woonbond, Vereniging Eigen Huis, Valente, Aedes, VNG etc. betoogden dat de wet gelet op de grote woningnood zeer gewenst is en snel moet worden ingevoerd. Maar er waren ook nog zorgen. Zo werd beklemtoond om vooral betaalbare huurwoningen te bouwen. Het lijkt er nu op dat de wet eerder een vermindering van het aandeel sociale woningen gaat opleveren, dan de broodnodige verhoging.
Peter Bos die namens Dakloosheid Voorbij! deelnam aan het gesprek: “Het doel is dat corporaties 250.000 sociale huurwoningen bouwen tot 2030. Maar er worden ook 150.000 sociale woningen verkocht of gesloopt. Het aandeel sociale woningen van nu nog 28% zal door de plannen en deze wet verder dalen naar 26%. In 2012 bedroeg dit aandeel nog 30%.”
De inbreng van Dakloosheid Voorbij! spitste zich vooral toe op de urgentieregeling in de wet. Met de Wet Versterking Regie Volkshuisvesting moeten alle gemeenten dakloze mensen urgentie voor een sociale woning gaan geven. Echter, ook dit blijkt minder goed uit te pakken dan gedacht. De inbreng van Peter Bos hierover legt dit uit:
Een heikel punt in deze wet is de voorgestelde urgentieregeling voor dakloze mensen. Deze beperkt zich helaas tot alleen die mensen die in aanmerking komen voor maatschappelijke opvang. Laat ik u uitleggen hoe dat in de praktijk werkt. Maatschappelijke opvang is alleen toegankelijk voor mensen die voldoen aan de criteria van de WMO, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Dat betekent dat dakloze mensen die nog gezond zijn, die nog een netwerk hebben of nog een inkomen hebben, geen recht op opvang hebben. Dat zijn mensen die volgens de WMO zelfredzaam zijn. De praktijk is dat dakloze mensen eerst psychisch, lichamelijk, financieel en sociaal moeten afglijden voordat ze toegang kunnen krijgen tot maatschappelijke opvang. Het is juist deze praktijk waarvan het vorige Kabinet heeft gezegd dat we daar van af moeten. Zorg dat mensen zo snel mogelijk huisvesting krijgen om te voorkomen dat mensen afglijden en we enorm veel kosten moeten maken om iemand weer op de rails te krijgen. In onze Position Paper hebben wij dan ook voorgesteld om de urgentieregeling breder toegankelijk te maken.
De aanwezige Kamerleden bleken gevoelig voor dit punt en gaven aan hier verder over in gesprek te willen. Wanneer het debat en de stemming over de wet plaatsvindt is nog onbekend.