In Nederland slapen elke nacht duizenden mensen noodgedwongen op straat, in auto’s of tijdelijk bij anderen op de bank. Het verhaal van Carola laat zien hoe complex en menselijk het vraagstuk van dakloosheid is. Als ervaringsdeskundige bij Recht op een Thuis deelt zij haar indringende ervaring om anderen te helpen en bij te dragen aan structurele oplossingen. Dit is geen verhaal van statistieken, maar van echte mensen die hun weg terug proberen te vinden naar een waardig bestaan.
“Hallo, ik ben Carola, geboren in Apeldoorn. Ik heb meerdere keren zonder thuis gezeten, waarbij ik soms in een auto sliep of bij anderen op de bank. Ik ben hard onderuitgegaan en verloor alles: mijn werk, mijn familie, mijn woning en uiteindelijk ook mijzelf. De genadeklap kwam toen ik met mijn honden op straat stond – zij waren de echte slachtoffers in deze situatie. In de daklozenopvang ontdekte ik dat ik zwanger was. Het was een ontzettend moeilijke tijd, maar ik wist dat ik niet verder kon zinken. Jarenlang heb ik in stressvolle situaties gezeten, wat mij gevormd heeft tot de vrouw die ik nu ben. Via De Binnenvest ben ik langzaam weer aan het opkrabbelen.”
Waarom heb je besloten je aan te sluiten bij Recht op een Thuis?
“Ik vind dat iedereen recht heeft op een thuis. Toen ik benaderd werd door Recht op een Thuis, waarvan ik het bestaan nog niet kende, dacht ik meteen: ja, hier wil ik aan meewerken! Het voelt goed om ergens bij te horen waar ik mijn ervaringen kan delen en kan meedenken over oplossingen voor dakloosheid. Op deze manier hoop ik een steentje bij te kunnen dragen.”
Wat hoop je te bereiken met je deelname aan dit panel?
“Vanuit mijn eigen ervaring wil ik een positieve bijdrage leveren, met name voor vrouwen die dakloos zijn. Dit is een groep waar weinig over wordt gesproken. Door mijn deelname wil ik helpen om het probleem van dakloosheid inzichtelijker te maken en mee te denken over oplossingen.”
Wat is jouw persoonlijke ervaring met dakloosheid, en hoe heeft dit je kijk op dakloosheid gevormd?
“Een van de meest pijnlijke ervaringen was dat er geen rekening werd gehouden met huisdieren bij de daklozenopvang. Ik had twee honden die heel dicht bij me stonden, terwijl ik weinig mensen om me heen had. Dieren zijn er onvoorwaardelijk voor je, die wil en kan je moeilijk in de steek laten. Wanneer je aanklopt bij de opvang, ben je vaak al aan het eind van je latijn. Het is dan een harde klap als je geliefde dieren niet welkom zijn. Het is onbegrijpelijk dat huisdieren, die zo’n belangrijk deel van onze maatschappij zijn, gewoon genegeerd worden in zulke situaties. Ik heb uiteindelijk mijn honden moeten afstaan omdat er geen andere oplossing was. Dit wens ik niemand toe.”
Welke verandering zou jij het liefst zien in het beleid rondom dakloosheid?
“Ik zou heel graag zien dat er een huisdierenbeleid komt. We moeten meer maatwerk bieden en ons richten op het welzijn van zowel de mens als hun huisdieren. De zelfredzaamheid van mensen kan worden vergroot door hen meer eigen regie te geven over hun situatie. Er moet aandacht zijn voor het totaalplaatje, waarbij ook huisdieren een plek hebben.”
Waarom denk je dat ervaringskennis belangrijk is bij het oplossen van dakloosheid?
“De meeste lessen leer je uit ervaring. Mensen die dakloosheid hebben meegemaakt, weten als geen ander wat de problemen en uitdagingen zijn. Die kennis is enorm waardevol omdat het inzicht geeft in waar de knelpunten liggen en wat er nodig is voor een effectieve aanpak. Daarom denk ik dat ervaringskennis cruciaal is bij het vinden van oplossingen voor dakloosheid.”
Over Recht op een Thuis
Recht op een Thuis staat voor meer dan alleen een organisatie – het vertegenwoordigt een beweging van mensen die uit eigen ervaring weten wat het betekent om geen thuis te hebben. Als landelijk panel van ervaringsdeskundigen zet Recht op een Thuis zich in voor concrete oplossingen en structurele verandering. De kracht van Recht op een Thuis ligt in de combinatie van persoonlijke ervaring en professionele belangenbehartiging. Door verhalen zoals die van Carola krijgt dakloosheid een gezicht, en worden beleidsmakers gedwongen verder te kijken dan cijfers alleen.