Molly was jarenlang getrouwd. Van buiten leek alles in orde, maar achter de voordeur speelde een heel ander leven. Na haar vlucht kwam ze terecht in de vrouwenopvang met code oranje – volgens de ETHOS-definitie was ze toen al dakloos, ook al had ze tijdelijk onderdak.
Toen de code werd opgeheven, bleek dat het systeem niet voorbereid was op haar situatie. Zonder vervolgplan of alternatief stond Molly plotseling op straat. Haar situatie werd nog onzekerder, maar bleef voor de buitenwereld grotendeels onzichtbaar.
Molly, als je één ding zou willen dat mensen echt begrijpen over jouw ervaring met dakloosheid, wat zou dat dan zijn?
Dakloosheid kan echt iedereen overkomen! Mijn relatie was erg slecht, en uiteindelijk ben ik met code oranje in de vrouwenopvang geplaatst. Toen de code werd opgeheven, mocht ik daar niet langer blijven en belandde ik in de winteropvang voor mensen die dakloos zijn. Ik voel dat ik mijn verhaal moet vertellen om een gezicht te geven aan vrouwen die nu vaak niet worden gezien. Veel mensen begrijpen niet dat dakloosheid verschillende vormen heeft. Of je nu in een vrouwenopvang, winteropvang of elders verblijft zonder eigen woning – je blijft dakloos. Het gebrek aan een eigen, veilige plek heeft enorme impact op je leven.
Wat heeft jou geholpen om door te gaan? En wat zou je willen zeggen tegen andere vrouwen die in een vergelijkbare situatie zitten?
Mijn grootste motivatie is mijn verlangen om mijn (allang volwassen kinderen) weer te kunnen ontvangen in mijn eigen, gezellige plekje. Ik blijf vechten om door te gaan, omdat ik weet dat er licht is aan het einde van de tunnel – al weet ik niet hoe lang de tunnel nog is. Door mij open te stellen en hulp te vragen, merk ik dat de tunnel steeds korter wordt.
Aan andere vrouwen in een soortgelijke situatie wil ik zeggen: geef jezelf niet de schuld. Probeer kleine signalen af te geven aan mensen die je vertrouwt. Zet, als het kan, geld opzij, zodat je de mogelijkheid hebt om weg te gaan. Neem die stap voordat het te laat is. Je kunt altijd Veilig Thuis bellen; zij nemen je serieus en kunnen je helpen om op de juiste plek terecht te komen.
Als je terugkijkt naar die periode, wat zou je willen dat andere mensen toen tegen je hadden gezegd of voor je hadden gedaan?
Ik had heel graag gewild dat iemand tegen mij had gezegd: “Stap eruit!” Al was dat voor mij destijds erg moeilijk, omdat ik niemand had verteld wat er speelde. Ik voelde me steeds dommer omdat ik het zover had laten komen. Ik was in een geïsoleerde situatie beland waar ik, naar mijn gevoel, niet uit kon komen. Een narcist pakt je volledig in.
Vertel jij aan anderen dat je dakloos bent geweest?
Ja, ik vind niet dat ik me daarvoor moet schamen. Sterker nog, ik voel dat ik het juist moet vertellen om een gezicht te geven aan vrouwen die nu vaak niet worden gezien. Al is het niet makkelijk om erover te praten; je bent bang dat mensen anders naar je kijken, alsof je minder volwaardig kunt meedoen. Ik denk dat het vrouwen in een kwetsbare positie enorm zou helpen als het stigma rondom dakloosheid verandert. Er zijn veel meer vrouwen zoals ik.
Molly’s verhaal laat zien dat dakloosheid vele gezichten heeft – ook die van een moeder, een ex-partner, een buurvrouw. Door haar verhaal te delen doorbreekt ze het taboe en maakt ze zichtbaar wat voor veel vrouwen verborgen blijft.
Molly heeft de stap genomen om haar verhaal te delen. Jouw bericht van erkenning, steun of dankbaarheid kan haar laten zien dat ze niet alleen staat en dat haar moed betekenis heeft. Door iets persoonlijks te schrijven, help je het stigma rondom vrouwendakloosheid te doorbreken.
Over deze campagne
Molly’s verhaal is één van de vele verborgen realiteiten van vrouwendakloosheid in Nederland. Met de campagne “De schaamte voorbij” maken we deze onzichtbare verhalen zichtbaar. Vrouwen die dakloosheid hebben ervaren, delen hun ervaringen om anderen kracht te geven en het stigma te doorbreken.
Jouw boodschap van kracht aan Molly wordt, samen met alle andere berichten, op 17 maart tijdens een speciale ontbijtbijeenkomst aan de vrouwen overhandigd. Zo laten we hen zien dat ze niet alleen staan.
Lees meer over de campagne →
Alle campagnefoto’s zijn gemaakt door Eveline van Egdom.